(ေအာက္မွာျမန္မာလိုပါေသးတယ္ေနာ္)
Here’s an inspiring story.
On a spare corner of a community wasteland (=dump, basically) in Mandalay this guy is drying used tea leaves. He collects them from local tea shops on a regular basis and brings them here to dry.
Then he packs them all up in rice sacks and sells them as fertilser.
It’s a micro business but it’s a genius idea, so much more of this would be needed.
/Jenny
ေဟာဒီမွာဗ်ာ…စိတ္အားတက္ႂကြေစမယ့္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္။
ရပ္ကြက္ကလူေတြ အမိႈက္ပစ္ၾကတဲ့ေနရာရဲ႕ ေထာင့္တေထာင့္မွာ ဒီလူႀကီးက သံုးၿပီးသားအခ်ိဳေျခာက္ေတြကို ေနလွန္းေနရဲ႕။
ရပ္ကြက္လၻက္ရည္ဆိုင္ေလးေတြကေန ပံုမွန္သြားသြားယူလာၿပီး ဒီမွာေနလာလွန္းတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြကဖရီးတဲ့။တစ္ခ်ိဳ႕က်လဲ၂၀၀၀ေလာက္ေပးရသတဲ့။တစ္ပတ္ကိုမွပါ။
အေျခာက္လွမ္းၿပီးသားေတြကို ဆာလာအိတ္ထဲထည့္ၿပီး၊ ျခင္ေဆးေခြလုပ္တဲ့ေနရာမွာရယ္၊ ေျမဩဇာအျဖစ္ရယ္ ျပန္ေရာင္းသတဲ့။
ဒီစီးပြားေရးေလးက တကယ့္ေသးေသးေလးပါ။ သို႔ေသာ္ တကယ့္အၾကံေကာင္းေလး။ ဒီလို အိုင္ဒီယာ နဲ႔ လုပ္နည္းေတြ ပိုပိုမ်ားလာဖို႔ လိုတယ္။
#bokashimyanmar #foodwaste #sustainablemyanmar #makessomuchsense
Bokashi Myanmar 